Het dennetje,

Dennetje voelt  voelt zich dikwijls schuldig. “Het is mijn fout,” zegt hij dan. Zelfs wanneer dennetje er niks mee te maken heeft, zegt hij  :” Sorry, het is allemaal mijn schuld.” Dennetje doet  erg zijn best in de bosklas, want hij kan heel goed leren, Juf is altijd tevreden over hem, maar hijzelf niet hoor. “Ik kan beter,” denkt hij , “het is nog niet goed genoeg.”En het maakt niet uit wanneer juf , mama of papa blij zijn omdat hij zo flink zijn best gedaan heeft,  Dennetje zelf denkt daar heel anders over. Op een dag vraagt juf in de bosklas aan alle bomen:” Denk eens allemaal even na … en noem eens op waar jullie goed in zijn. Weet je wat, schrijf het met jullie takken in het zand, en dan gaan we er nadien over praten.”  Alle bomen halen hun stevigste tak tevoorschijn om hun goede eigenschap in het zand te schrijven. De Eik schrijft heel vastberaden:”Ik ben heel sterk, zelfs zo sterk dat ik de last van andere bomen even mee kan dragen wanneer zij het moeilijk hebben. Ik ben ook heel trouw. Op mij kunnen de anderen rekenen.” De Beuk schrijft:” Ook al heb ik een andere mening over iets, toch kan ik ook de andere bomen begrijpen en vind ik het helemaal niet erg wanneer ze iets anders denken dan ik.” De Lariks schrijft:”Ik kan heel goed op mezelf vertrouwen. Ook wanneer er iets nieuws te beleven valt, doe ik mee. Dat ik het nog niet ken, maakt voor mij niet uit. Zo kan ik heel veel leren.”  Juf gaat rond en knikt tevreden wanneer ze ziet wat de bomen geschreven hebben.. Alleen…..Dennetje schrijft niets. Hij zucht, maakt zichzelf een beetje klein en hoopt dat juf bij hem niet komt kijken. Wat ben ik toch een loser, denkt hij. Het gaat toch niet goed genoeg zijn…….Sorry, juf,” zegt hij wanneer zij hem vragend aankijkt. “Waarom schrijf je niets Dennetje?” vraagt ze verbaasd. “Ik kan niks goed, juf. Ik ben echt in niks goed hoor, sorry hoor. Het is mijn schuld.” Terwijl Dennetje dit zegt, beginnen zijn takken een beetje op en neer te gaan en dikke tranen rollen over zijn stammetje naar beneden. Juf heeft met hem te doen, maar ze laat het niet zien. “Maar Dennetje, “ roept ze uit, “Jij kan echt heel veel hoor.” Maar Dennetje schudt verdrietig zijn takken heen en weer en laat ze zowaar wat op de grond hangen. Alsof hij een beetje boete wil doen …alleen hij heeft niks verkeerds gedaan….Maar dat beseft Dennetje helemaal niet. “Ik ben nog liever dood,” zegt hij stilletjes.” Hier schrikt juf  erg van. Ze wist niet dat Dennetje met zulke droevige gedachten bezig was. “ “Nou nou,” Dennetje, haal jij jezelf weer naar beneden?” Juf draait zich om bij het horen van deze vraag en ziet Grote Den opgewonden met zijn takken zwiepen. Grote Den is de broer van Dennetje, hij ziet er wat ouder en steviger uit. “Wat bedoel je?” vraagt juf aan hem. “Dennetje voelt zich snel schuldig wanneer er iets verkeerd gaat,” legt hij uit. “Ook al heeft mijn kleinere broer er niks mee te maken, dan nog denkt hij dat het allemaal door hem komt. Hij is dan heel snel ontmoedigd en voelt zich dan ook heel klein. Maar eigenlijk is het voor niks nodig hoor. En weet je juf, het gekke van alles is dat hij  alles in zichzelf heeft zitten zodat hij terug blij kan worden, en dat hij tevreden kan zijn met wie hij is en wat hij kan. Maar soms wil hij alles weer zooooooo goed doen. Hij wil eigenlijk alles steeds maar beter en beter doen, en hij begrijpt niet dat alles al goed is zoals het is. Gewoon je best doen, is al meer dan genoeg.” “En kunnen we je broertje dan helpen zodat hij zich beter voelt over zichzelf?” vraagt juf. Ze is een beetje van haar stuk gebracht door de uitleg van grote broer. “Natuurlijk,” antwoordt Grote Den. Het zit allemaal al in hemzelf vanaf dat hij een piepklein Dennetje was, maar hij vergeet het af en toe, en dan vertel ik hem over de mooie eigenschappen die hij heeft en dan kan hij weer verder.” “Dus Dennetje,” zegt juf ,” heb je gehoord wat je broer verteld heeft?” “Euh, ja juf, ik was het weer even vergeten,” zegt Dennetje wat verlegen. “En wat ga je vanaf nu voor altijd onthouden?” vraagt juf. “Ik ben goed zoals ik ben, ik mag foutjes maken zonder dat ik boos op mezelf word, wanneer er iets misgaat bij anderen is dit niet mijn schuld en heb ik daar niks mee te maaaaaaken,” roept hij nu heel enthousiast uit. En terwijl Dennetje al zijn goede eigenschappen noemt, ziet juf met grote verbazing dat Dennetje ineens veel groter wordt. Zijn takken hangen niet meer op de grond en zijn zelfs een beetje opgericht. Enthousiast en blij kijkt hij nu weer recht door het bos om weer helemaal deel te nemen aan het leven in het bos. “Vanaf nu kijk ik nooit meer naar de grond, want daar valt helemaal niks te beleven juf,” zegt hij blij.

© Bernadette Hendrickx